Pokój Wspólny

Od pierwszego momentu ujrzenia dyrektora tej szkoły wywnioskowała, że nie jest to miły i przyjemny człowiek.
Opryskliwym tonem wygłosił główne zasady panujące w Hogwarcie i na koniec kazał założyć na głowę zmaltretowany kawałek tiary którą nazywał Tiarą Przydziału. Pierwsza oczywiście była Andrea. Tiara zaledwie dotknęła jej włosów, a zawołała Slytherin. Liyi wydawało się, że z pewnym obrzydzeniem. Sama blondynka wyglądała na zadowoloną. Przyszła kolej na drugą siostrę. Tu tiara dłużej milczała aż w końcu ogłosiła dziewczynę Krukonką. Andreę zabrał grubawy czarodziej, bodajże Slughorn. Liya trafiła pod skrzydła maluśkiego Flitwicka, który życzliwie objaśniał jej wszystko po kolei. Z niewiadomych przyczyn została prefektem. Podobno wymóg z wyższych szczebli, czyli z pewnością to sprawka matki lub ojca.
Jakaś miła koleżanka pokazała jej sypialnie, tam już czekały na nią jej rzeczy. Zeszła jednak na dół do pokoju wspólnego i usiadła przy kominku nie wiedząc za bardzo co ma robić. Znalazła się w całkowicie nowym miejscu...

Wracał właśnie do pokoju wspólnego po rozmowie z profesorem Flitwickwik'iem który poprosił go o zajęcia się jakąś nową krukonką.
Oczywiście Godryk był z tego równie zadowolony jak z faktu, że musi jeszcze rok przekiblować w tej szkole zanim zacznie żyć jak normalny człowiek.
Zresztą, zastanawiało go przede wszystkim to, dlaczego to jemu przypadło w udziale takie zadanie... Nie był ani najzabawniejszy, ani najrozmowniejszy... Ani w ogóle towarzyski.
Po co jednak było się kłócić? To i tak ostatnio rok po zatym to zadanie to coś innego niż słuchanie coraz to nowych rozkazów Snapa i robienie głupich prac domowych.

Godryk wszedł do pokoju wspólnego i rozejrzał się po uczniach tam siedzących. Było ich niewielu, więc było w miarę spokojnie... Tylko jednej osoby nie kojarzył, więc podszedł do dziewczyny i spojrzał na nią z góry.
- Liya Vogel? - Zapytał unosząc lekko jedną brew.

Spojrzała w górę nie będąc zadowolona z faktu, że ktoś stoi tak blisko. Jej brązowo bursztynowym oczom ukazał się chłopak o zagadkowym wyrazie twarz...zaraz, on był niezadowolony. Pozwoliła sobie wstać. Wzrostem okazali się równi choć chłopak wydawał się nieco wyższy.
- Tak. Coś się stało? - zapytała nie zdradzając jakichkolwiek uczuć.
Była ciekawa o co chodzi i skąd chłopak wie jak się ona nazywa. Dopuszczała myśl, że to pewnie sprawka dyrektora lub jakiegoś nauczyciela

Godryk widząc wyraz twarzy dziewczyny poczuł jak opuszczają go wszytskie siły. Nigdy nie był dobrym "kompanem" a teraz miał sprawdzić się w roli niańki?
Zaraz, zaraz...
Miał ochotę ją odepchnąć i po prostu sobie odejść, jednak, że spokojny z niego człowiek był i opanowany w miarę też stał spokojnie w miejscy przyglądając się dziewczynie bladoniebieskimi oczyma.
Co było gorszego od niańczenia crazy nastolatki? Odpowiedź stała tuż przed nim... Niezadowolona z życia emo dziewczyna. Właśnie tak by ją określił na pierwszy rzut oka.
- Jestem Godryk Doyle. Mam Cię oprowadzić po Hogwarcie i wytłumaczyć Ci co i jak... Tak więc chodź za mną i pytaj, oby nie za dużo... - powiedział znudzonym, obojętnym tonem.
Odwrócił się i ruszył w stronę wyjścia z Pokoju Wspólnego.

Przekrzywiła nieco głowę i już mogła stwierdzić, że towarzystwo owego Godryka D. nie będzie należało do miłych.
No cóż, pozwoli chłopczynie spełnić zadanie i się rozejdą w miarę normalnie. Czy będzie zadawała pytania?
Z pewnością.
- W porządku - odparła i ruszyła za Krukonem myśląc zarazem co u Andrei. Z pewnością uczniowie skaczą w okół niej i zasypują pytaniami, a ona jak królowa...Andrea zawsze miała szczęście do wszystkiego.
Można było to wywnioskować po samym jej wyglądzie jak i dobrach jakie ją otaczały.