Miodowe Królestwo

Dzień wolny. Z racji tego, iż na dworze panowała na prawdę ladana pogoda i były to ostatnie dni jesienne przed nadejściem mrozów większość uczniów wybyła z zamku.
Alexander, wraz z ścisłą grupką znajomych rówieśników, oczywiście czarodziei o czystej krwie z tego samego domu, wybrał się do Hogsmeade. Miodowe Królestwo nie było ich pierwszym celem, ale skoro nigdzie więcej nie było miejsca z powodu dużych tłoków, postanowili zaszyć się gdzieś w kącie cukierni.

Ostatnio dużo się działo. Śmierciożercy zaczęli na prawdę wywoływać wojnę. Niedługo świat czarodziei podzieli się, a potem przerzedzi...
- Lex, wiesz może kiedy będzie jakieś zebranie? Wypadałoby omówić kilka rzeczy.
- W tym tygodniu. Nie będziemy już patrzeć ile osób przybędzie. Komu zależy ten się pojawi... Reszta będzie zdana na siebie podczas ataku... - Blondyn przeniósł wzrok na okno, za którym panował gwar głośnych rozmów.

Wpadła do Miodowego Królestwa tylko po to żeby uciec od pewnej Puchonki która jako, że jest półkrwi nie miała łatwego życia w Hogwarcie. Zarumieniona od emocji blondynka próbowała się jakoś zakamuflować wśród tłumu młodzieży. Co biedna Ashley miała poradzić na to, że jej ojciec zdobył nową posadę? I, że ta posada wiązała się z tak wielkimi kosztami? Rozwód rodziców, nowe sympatie ojca...
Zatrzymała się przed wystawą babeczek gdy dopadła ją Caroline Smith, owa Puchonka.
- Pomóż mi, pomóż mojej rodzinie - łkała - Poproś swojego ojca...wstaw się u niego...
Złapała Ślizgonkę za rękę i nie wyglądało na to, że ją puści.
- Ale ja...nie mogę - jęknęła bezradnie Ashley.
Naprawdę nie wiedziała co ma robić. Z ojcem nie rozmawiała od czerwca i wątpiła czy jej rozmowa by pomogła w sprawie rozprawy jej rodziców.
Teraz każdy nieczystej krwi próbował się wkupić w łaski. Jako, że Ash z natury płochliwa i wrażliwa nie potrafiła podjąć stanowczych kroków i odprawić Puchonki, która robiła się coraz bardziej natarczywa. Wyjęła nawet różdżkę.

Po chwili w kawiarni powstało małe zamieszanie z powodu dwóćh kobiecych głosów. Dopiero gdy Lex odwrócił głowę zauważył, że jeden z nich należy do Liv. Szarpała się ona z jakąś dziewczyną, a raczej to ta dziewczyna uczepiał się jej jak rzep.
Alexander nie patrząc na nic wstał od stołu i podszedł do dziewczyn.
- Jakiś problem? - Zapytał patrząc na Caroline.
- Chyba żadna z was nie chce kary za zakłócanie spokoju innym? - Zapytał unosząc lekko brew ku górze.
W takich sytuacjach był wyjątkowo poważny, zresztą jak zawsze...

Zanim Liv zdążyła odpowiedzieć pojawił się przy nich Alexander. Czy załagodził sytuację?
Najwidoczniej jeszcze bardziej rozsierdził Puchonkę, która dostała napadu histerii.
- Pewnie triumfujecie co? Śmiejecie się i patrzycie na nieszczęście innych radością! Nienawidzę WAS! - krzyczała i uniosła różdżkę.
Niektórzy uczniowie opuścili Miodowe Królestwo inni wpatrywali się w trójkę jak zaklęci.
Jednym słowem zapadła cisza.
- Mam nadzieję, że spotka Cię gorszy los od mojego - wysyczała - Wiedz, że jesteś odpowiedzialna za śmierć mojej rodziny!
Dla biednej, wrażliwej Liv było to za wiele. Bolały ją takie oskarżenia, w końcu nie miała na nic wpływu.
Dlaczego znowu oceniano ją przez pryzmat czystej krwi i barwy krawata?
Nie wiedziała co ma odpowiedzieć, stała pobladła mając nadzieję, że ktoś z dorosłych zareaguje.

Lex westchnął tylko ciężko i szybkim ruchem ręki również wyciągnął różdżkę.
- EXPELLIARMUS - Z jego usta padło tylko jedno słowo i już po chwili różdżka dziewczyny leżała na podłodze kilka metrów dalej.
- Caroline oszczędź nam tych żałosnych scen i wynoś się z powrotem do Hogwartu. Dyrektor nie będzie zachwycony słysząc ile narozrabiałaś w Hogsmeade. - Powiedział znudzonym głosem.

- Brawo panie Schulz, prawidłowa postawa wobec takich żałosnych osób. - Liv drgnęła, uczniowie zaczęli się przemieszczać w kierunku wyjścia, a pracownicy cukierni znieruchomieli totalnie.
Gregor Vendel, strażnik Hogsmeade. Surowszy od Snape'a, lubiący się wyżywać na uczniach.
- Pójdziesz ze mną. - złapał Puchonkę za ramię i pociągnął ją w stronę wyjścia przywołując jej różdżkę. - Napiszę pochwałę do dyrektora Schulz - powiedział na odchodne zachrypniętym głosem.
Caroline Smith krzyczała, szarpała się ale bezskutecznie. Gdy tylko zagrożenie zniknęło do MK napłynęli uczniowie.
- Powinnam była coś zrobić - powiedziała ściągając rękawiczki i czapkę. Złociste włosy, które teraz przypominały kłosy zbóż opadły na plecy.
Niepewnie, wręcz nieśmiało spojrzała na Alexandra.

Lex odprowadził dziewczynę wzrokiem, a kiedy zniknęła za drwami kawiarni przeniósł spojrzenie na Liv.
- Nie przejmuj się nią, jeżeli sama nie umie dać sobie rady to prędzej czy p0óźniej i tak zginie. Prawo dżungli, prawo silnej i słabej jednostki... - Wypowiedział te słowa poważnym, obojętnym tonem.
- Można? - Zapytał wskazując na krzesło obok dziewczyny. Tak, chciał się do niej przysiąść.

Chciał się przysiąść do niej? Zerknęła na jego kolegów, a potem na Lex'a.
- Proszę - uśmiechnęła się delikatnie.
Błękitne oczy wpatrywały się w pociągająco ujmującą twarz Ślizgona. Nawet okulary nie psuły tego efektu choć była ciekawa jak wygląda bez nich...
- A nie uważasz, że to co się teraz dzieje jest złe? - zapytała cicho bowiem podeszła do nich uśmiechnięta czarownica.
- Co podać?
- Ja poproszę gorącą czekoladę. - poprosiła
Czarownica spojrzała na Ślizgona z uniesioną jedną brwią.
- A pan?

Lex spojrzał na czarownicę mrużąc lekko oczy.
- Ja dziękuję... - Wycedził powtarzając się już dziś po raz drugi. Czy ta wiedźma nie może pojąć, że on nie chce nic z tych jej przesłodkich smakołyków.
Kiedy kobieta fuknęła i odeszła Alexandre ponownie spojrzał na dziewczynę.
- O co Ci chodzi? - Zapytał.
- Masz na myśli sytuacje w Hogwarcie? Ataki śmierciorzerców? Wielką czystkę? - Ostatnie pytanie dość wyraźnie zaakcentował udając przerażenie, by po chwili się roześmiać.
- Proszę Cię... To tylko pierwsze kroki podjęte przez Czarnego Pana w dążeniu do doskonałości naszego świata. A kto chciałby w nim szlamy? - Zapytał uśmiechając się krzywo.

Przez krótką chwilę milczała.
- A jakie będą następne kroki? - zapytała patrząc uważnie Ślizgonowi w oczy - Nie sądzę, żeby wyższe idee usprawiedliwiały morderstwa. To co się obecnie dzieje to scenariusz rodem z dantejskich scen - to ostatnie powiedziała już ciszej. Podano jej gorącą czekoladę ma którą przeniosła wzrok z Lex'a.
- Wiem...masz mnie pewnie za jakąś głupią idiotkę która przez pomyłkę trafiła do Slytherinu - powiedziała z lekką goryczą nie patrząc na towarzysza. Dziewczyna nie była głucha, ani ślepa. Wiedziała co się o niej mówi i w jaki sposób.

- Ja mówię tylko, że to co obecnie się dzieje jest potrzebne - odparł na jej słowa i wstał z krzesła zbierając się do wyjścia.
- Liv... Nikt nie ma Cię za idiotkę. Musisz po prostu dorosnąć i przejrzeć na oczy. Nasz świat... Świat czarodziejów musi zostać oczyszczony. Inaczej utoniemy w tym bagnie. W bagnie mugoli i charłaków. Tego właśnie chcesz? - Zapytał czysto retorycznie i podał jej rękę, aby pomóc jej zeskoczyć z podwyższanego stołka.
- Wracam do zamku. Jeżeli chcesz... - powiedział pytająco patrząc na swoją wyciągnięta w jej kierunku dłoń.
- to dołącz.

Jego wypowiedź przemilczała. Nie miała zamiaru dyskutować z kimś tak...owładniętym jedną myślą.
Poza tym nie chciała się kłócić z Alexandrem. Może po prostu by nie potrafiła...
Przyjęła jego dłoń i razem opuścili Miodowe Królestwo będąc śledzeni przez uważne spojrzenia uczniów.
I tak miała wracać już do zamku, a towarzystwo Lex'a nie było najgorsze. O ile nie będzie nawijał o szlamach...

http://z.t x2